Een kind écht zien en verder kijken, laagje voor laagje. Dit was de grootste les tijdens de inspiratiesessie van kindercoach Astrid Bakker op vrijdag 5 februari. Het team van Kindcentrum WIJ organiseerde de sessie ter voorbereiding op de heropening van de school op maandag 8 februari. Dolly Batenburg, directeur van Kindcentrum WIJ, en leerkracht Pim Lambriks vertellen over de overgang van thuisonderwijs naar het fysieke onderwijs.
Even omschakelen
Dat het van belang is dat kinderen zo snel mogelijk hun leven weer in hun veilige vertrouwde schoolomgeving kunnen oppakken is, daarover is volgens Dolly geen twijfel mogelijk. Maar hoe zet je de knop nu weer om van thuisonderwijs naar fysiek onderwijs? ‘Het thuisonderwijs bij Kindcentrum WIJ verliep buitengewoon,’ vertelt Dolly. ‘Collega’s hielden dagelijks zicht op de ontwikkeling en het welbevinden van kinderen. Al snel werd duidelijk dat de sociaal- emotionele ontwikkeling centraal moest komen te staan wanneer de kinderen weer naar WIJ mochten komen. Daarom organiseerden we een inspiratiesessie met kindercoach Astrid Bakker. Astrid inspireerde ons om laagje voor laagje met een kind in gesprek te gaan en altijd vanuit nieuwsgierigheid. Vanuit het gedachtegoed van Trinamiek focussen we eerst op het kind en dan pas op de leerling*.’
De eerste schooldag
Volgens Dolly stond de eerste schooldag vooral in het teken van ‘elkaar zien’ en ‘hart hebben voor elkaar’. ‘Wij hebben ons even niet gefocust op het didactische, maar op het sociaal emotionele aspect. De kinderen hebben zich tijdens de periode van thuisonderwijs gehecht en aangepast aan de thuissituatie en het leren in deze omgeving. Nu moeten zij weer even in het schoolritme komen. Het ene kind pakt dat makkelijker op dan het andere. Sommige kinderen missen de stille, rustige omgeving waar zij thuisonderwijs volgden en anderen vonden het juist fijn om weer samen te werken.’ Pim speelt hier als leerkracht op in door de kinderen de aandacht te geven die zij nodig hebben of door hen even te laten werken in een andere rustige ruimte. ‘Ik probeer de balans te vinden tussen individuele gesprekken en de lessen. Zo belde ik samen met een kind de speltherapeut, omdat het kind aangaf het jammer te vinden dat de therapeut nog niet naar scholen durfde te komen. De eerste twee blokken van De Vreedzame School worden weer opnieuw ingezet met daarnaast de lessen uit het blok hart hebben voor elkaar.’
Kansengelijkheid
‘Verschillende kinderen uit verschillende gezinnen gunnen wij gelijke kansen. Zoals eerder gezegd focussen wij ons eerst op het kind en daarna op de leerling. Ook bespreken wij met leerkrachten wat reëel is, Wanneer gaan we bijvoorbeeld weer toetsen afnemen? Om iedereen gelijke kansen te bieden hebben wij ook het programma, FIT4TALENT, binnen onze school. Het doel van dit programma is het begeleiden en ondersteunen van kinderen bij het behouden en behalen van doelen in het reguliere onderwijs, maar ook buiten reguliere kaders.’
Eigenaarschap en verantwoordelijkheid
Pim vertelt dat in de periode van het thuisonderwijs zowel leerkrachten als kinderen zicht hielden op de eigen ontwikkeling. ‘Eigenaarschap en verantwoordelijkheid nemen zijn twee punten waarop een deel van de leerlingen zich heeft ontwikkeld. Tijdens de lockdown moesten de kinderen wel zelf hun planning maken. Deze positieve ontwikkeling houden we nu ook vast bij het onderwijs op WIJ. Kinderen die dit minder hebben ontwikkelt hebben zich dit nu tot doel gesteld en willen daarin ook zelfstandiger worden. Dat is mooi om te zien! Die intrinsieke motivatie die aangewakkerd wordt door andere kinderen.’
Eerst het kind, dan de leerling
Dolly en Pim willen deze werkwijze graag delen met hun Trinamiek-collega’s. Pim geeft aan dat het echt zaak is om de tijd te nemen voor het gesprek en de verbinding aan te gaan met de kinderen. ‘Dit doe je niet in twee of drie dagen. Het heeft weken nodig, dit hebben wij daarom zo ingepland. Wij gaan dagelijks, even apart, met kinderen in gesprek. Even “babbelen” over van alles en nog wat.’ Dolly sluit zich hierbij aan. ‘Een kind is ook loyaal aan de eigen setting. Er gaat tijd overheen voor je weer dicht bij sommige kinderen kunt komen, die tijd is echt belangrijk. Het ene kind geeft zich sneller dan het andere kind maar iedereen mag ruimte krijgen voor zijn/ haar verhaal. Ieder kind moet hier de kans voor krijgen. Pas wanneer een kind zich veilig voelt, lekker in zijn/ haar vel zit, is er ruimte voor ontwikkeling. Van ontwikkeling naar perspectief! Dat verdient toch ieder kind!?’
* ‘Eerst het kind, dan de leerling!’ is een lijfspreuk van Luc Stevens en is tevens het gedachtegoed van Trinamiek. Centraal in zijn filosofie staan de onvervreemdbare rechten van het kind. Kom je hieraan tegemoet, dan komen veel resultaten die je van hen verwacht als leerling vanzelf.