Ik kan me voorstellen dat je de titel van dit stukje even twee keer moet lezen. Een hart en handen- zwaan kleef-aan doorgeefmachine? Waar gaat dit in vredesnaam over?!
Deze term komt uit ons koersplan, die wij binnen Trinamiek de Reisgids noemen. In mijn vorige blog heb ik mijzelf vergeleken met een marktkoopvrouw. Ik voel me namelijk een marktkoopvrouw van de koers en de missie van Trinamiek. Dit omdat ik het als mijn bestuurlijke verantwoordelijkheid zie om het verhaal van Trinamiek levend te houden en aan te prijzen. Daarom ga ik, binnen en buiten Trinamiek, de boer op met ons verhaal.
Naast dat het mijn opdracht en verantwoordelijkheid is om het verhaal van Trinamiek levend te houden, is het ook mijn taak om ervoor te zorgen dat we nadenken over de wijze waarop we als organisatie ons verhaal waar gaan maken. Dus hoe zorg je er samen voor dat je je missie ook daadwerkelijk leeft en dat je de gezamenlijke doelen bereikt? Dat doe je door goed na te denken over je sturingsfilosofie en die ook toe te passen. Kortgezegd is een sturingsfilosofie de wijze waarop het bestuur een organisatie aan wil sturen. En nu komen we bij dat wonderlijke woord uit de titel van dit blog. De sturingsfilosofie van Trinamiek is namelijk kort samen te vatten als een hart en handen- zwaan kleef aan- doorgeefmachine.
Eerst hart en handen, die staan voor goede kwaliteit van handelen. Als bestuurder ben ik verantwoordelijk voor goede onderwijskwaliteit in al onze scholen. Die kwaliteit bereik ik niet door aan wat knoppen te draaien. Ik heb alleen invloed op de onderwijskwaliteit door hart en handen van directeuren heen. Daarom kiezen we er binnen Trinamiek voor om veel tijd en aandacht te besteden aan de kwaliteit van het handelen van ons directeurenteam.
Directeuren hebben vervolgens alleen maar invloed op de kwaliteit van onderwijs door hart en handen van hun medewerkers heen. Dat betekent dat ook directeuren veel tijd besteden aan de kwaliteit van het handelen van hun teamleden en van het team als geheel. En de kinderen? Zij doen iets op aan het hart en aan de handen van degenen die hen lesgeven en met elkaar zetten we ons in om hen ook te helpen om een volwassene te worden die met een open hart en met behulpzame handen een bijdrage levert aan onze samenleving.
De zwaan kleef aan metafoor komt uit een oud sprookje van de gebroeders Grimm. Het is een wonderlijk verhaal, maar wat wel duidelijk is, is dat wanneer je de zwaan aangeraakt hebt, je er niet meer van los komt. Het staat dus symbool voor stevige verbinding. En dan als laatste stukje van onze sturingsfilosofie nog de doorgeefmachine. Je houdt dat wat je kan niet voor jezelf, je geeft het aan elkaar door. En omdat dit doorgeven via hart en handen gaat is er sprake van een bezielde “machine”. Zo werken we binnen Trinamiek aan de kwaliteit van ons handelen en zo beïnvloeden we de kwaliteit van onderwijs: door hart en handen, vanuit stevige verbinding en al delend en aan elkaar doorgevend.
En de zwaan? Die snaterde er vrolijk op los in de koninklijke hofvijver. En ze leefden nog lang en gelukkig…